در نظر آناتول فرانس، وجود هیچ چیز به خودش بستگی ندارد؛ به‌طور مثال، نادانی از امور لازم عالم هستی است و اگر همه چیز را می‌دانستیم، نمی‌توانستیم زندگی را حتی برای یک ساعت تحمل کنیم. احساسی که زندگی را برای ما شیرین یا دست‌کم تحمل‌پذیر می‌کند، تنها، زاییدۀ دروغ و پندارهای ناپایدار است. این موضوع که زندگی، یا خوب یا بد است، حرفی بی‌معنی است و باید گفت که زندگی شامل امور خوب و بد، گوارا و ناگوار، پرجاذبه و نفرت‌انگیز، شیرین و تلخ و خلاصه همه چیز است و حال که آداب‌ورسوم و عادت‌های زندگی قرن به قرن تغییر می‌یابد، عقل ایجاب می‌کند که زندگی را آن‌چنان که هست، بپذیریم.